نگارش روزانه

بحث جالب آقای حیدری خیلی آموزنده و اثرگذار است. متأسفانه هنوز حتی برای خواصّ و فرهیختگان چنان نشده که نوشتن روزانه مثل غذا خوردن روزانه شده باشد. هزار و یک بهانه داریم که از نگارش فرار کنیم. درس خوانده ها چنین اند، چه رسد به بقیه. 

پیشنهاد اجرایی و عملی من نوشتن خاطرات روزانه است. کاری آسان و بی درد سر. دقت کنید. لازم نیست تمام آنچه می نویسیم منتشر شود. یا الزاما به شکل کتاب و مقاله منتشر شود. هیچ یک لازم نیست. پس برای کی بنویسیم؟ اولا برای خودم. ثانیا برای فرزندانم. مگر سعی نمی کنم برای آنها سرمایه ای نگه دارم؟ این هم یک سرمایۀ بزرگ است: تجربه ها، آموخته ها، یافته ها، اندوخته های علمی و عملی و ... 

بهتر است از آسان شروع شود. روزی پنج دقیقه نوشتن خاطرات. مهمترین مطالب آن روز. در همان حد که مسواک زدن را جدی می گیریم و در همان محدودۀ زمانی. فعل و فاعل مهم نیست. از بس ما را از املا و انشا و دستور ترسانده اند و نمرۀ کم داده اند، می ترسیم غلط بنویسیم. من می گویم: 

«لطفا غلط بنویسید». 

کدام کودک است که بی غلط حرف بزند؟ از حرف زدن پر غلط شروع می کند و بعدا سخنگو می شود. 

یادداشتهای آموزش نگارش همکارمان در قم دکتر روح الله سلیمانی پور که در گروه تلگرامی کتابداران قم به تدریج می نویسد، گام به گام عملی و مفید است. لطفا دوستان جدی بگیرند. 

ممنونم از آقای حیدری که باب این بحث را گشود. موفق باشید.

طالعی