ریشه ناتوانی دانشجویان در نوشتن و بیان اندیشه های ذهنی

با سلام و احترام خدمت همکاران و اعضای محترم گروه

استاد عزیزم جناب آقای دکتر فتاحی فرمودند که ریشه ناتوانی دانشجویان در نوشتن و بیان اندیشه های ذهنی «... ناتوانی نظام آموزشی و (...) است. فقط به ما یاد دادند که مطالب را حفظ کنیم تا نمره بگیریم و به کلاس بالاتر برویم. ناتوانی در نوشتن یعنی ناتوانی در ارتباط فکری.».

به نظر من نوشتن، مطالعه، و پژوهش مستلزم داشتن هنر و خلاقیت و صبرو حوصله و مدیریت زمان است. هر کسی سواد و هنر مطالعه، پژوهش و نوشتن افکار و اندیشه های خود را ندارد. کاش همه دانشجویان و پژوهشگران ما سواد اطلاعاتی، سواد پژوهشی، سواد ارتباطی، سواد زبان انگلیسی، سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات و ... را داشتند.

من فکر می کنم که نبایستی گناه کم کاری و بی علاقه گی و عدم مطالعه دانشجو و مدرس را به گردن نظام آموزشی و دانشگاه انداخت. 

به نظر من نظام آموزشی دانشگاه مانند یک مثلث متساوی الاضلاع (سه گوشِ سه پهلو برابر) است. ضلع قاعده آن دانشجو، ضلع دوم آن مدرس، و ضلع سوم آن دانشگاه (امکانات و منابع اطلاعاتی و ...)  است. وقتی که ضلع قاعده مطالعه و تحقیق نمی کند و برای نوشتن پیشنهاده پایان نامه خود حاضر نیست مطالعه کند و پیشینه های پژوهش را مرور کند، چگونه می تواند افکار و اندیشه های خود را بیان نماید؟ 

فکر و اندیشه ناشی از مطالعه و تحقیق است؛ ذهن خالی که اندیشه ای برای بیان ندارد.

بسیاری از دانشجویان حتی قادر نیستند مسئله پژوهش خود را در قالب بیان مسئله به درستی بیان نمایند. 

در نظام آموزشی کشور ما هر کدام از این ضلع ها و ارکان سعی می کند که گناه را به گردن ضلع دیگر بیندازد.

علاوه بر این، برخی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی کشور ما فقط برای گرفتن مدرک ادامه تحصیل می دهند. این افراد می خواهند یک مدرک بیشتر بگیرند و شاید مقداری حقوق و موقعیت شان بالاتر رود. بیشتر یک مسئله اقتصادی و فرهنگی و چشم و هم چشمی فرهنگی است که به  یک مشکل و چالش نظام آموزشی هم تبدیل شده است. این مسئله فرهنگی مدرک گرایی را در نظام آموزشی غرب کمتر می بینیم.

با احترام

شاد باش و دیر زی

علیرضا نوروزی